27.09.2013|
11:34
«Հոգնել եմ, հոգնեցրել, ամեն ինչ իր ժամանակն ունի, չէ՞, մահն էլ պիտի ժամանակին գա, չի գալիս»,- ասում էր ՍՈՍ ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ։ Այդպես էր ասում, որովհետև մենակ էր։ Ընկերներն ու մտերիմները վաղուց չկային, իսկ հուշերն ու հիշողությունները, ապրածի համն ու հոտը նրանց հետ էր կապված ու նրանց հետ էր կիսել։ «Ձեն եմ տալիս. ոչ ոք չի պատասխանում։